هراس از آینده تاریک؛ «می‌ترسم بی‌سواد بمانم» مدینه ۱۷ ساله، دانش‌آموز صنف هشت مکتب است که پس از حاکمیت طالبان از فراگیری درس و آموزش باز مانده است. او نیز همانند هزاران دختر دانش‌آموز به‌جای نشستن روی چوکی مکتب و صنف‌های درسی در چهاردیواری خانه روزهای سختی را می‌گذراند. می‌گوید: «قرار بود صنف ده شوم، سه سال تعلیمی‌ام حیف شد. اما چه کسی بهای روزهای ازدست‌رفته تعلیمی‌مان را می‌پردازد؟ هر سال که می‌گذرد سن ما نیز بیش‌تر می‌شود و ما هنوز در جایی گیر کردیم که سه سال قبل بودیم. نه راه پیشرفت داریم و نه راه نجات از میان این همه بدبختی‌ که هر روز اضافه‌تر می‌شود.» گاهی از میان منجلابی که گیر کرده است آرزو می‌کند که صنف ده و یا هم دوازده مکتب بود تا فرصت‌های تحصیلی برون‌مرزی برایش فراهم می‌شد، اما همه راه‌ها به رویش بسته شده است.