Strachy Niebo czarne jest jak smoła… Księżyc już dotyka dachów… Kręcę głową dookoła, Szukam bardzo strasznych strachów. Pierwszy strach miał się pod łóżkiem, Ukryć i uszami machać. Zerkam szybko pod poduszkę, I pod łóżko. Nie ma stracha! Drugi ponoć wielką paszczę, Ma i mieszka w mojej szafie, Zjada buty oraz płaszcze. Lecz go znaleźć nie potrafię. Trzeci strach okropnie skrzeczy, Spod sufitu patrząc srogo. Patrzy? Skrzeczy? Straszne rzeczy… Przecież nie ma tam nikogo! Więc dlaczego tak się boję? (Że się boję - nie ma wstydu) Przecież strachów w mym pokoju, Ani słychu, ani widu! Bo gdy strachu masz po pachy, Albo nawet aż po szyję, Że są w Twym pokoju strachy Że coś złego tu się kryje, Nic w kąciku się nie chowa, Nic nie idzie w Twoją stronę! Strachy siedzą w naszych głowach. Strachy strasznie wymyślone!