Paputki Gdy za oknami deszcz kapie, Gdy dopadają Cię smutki, To usiądź na kanapie, I załóż ciepłe paputki. Paputki na smutki? Nie wierzę! Cóż taki paputek jest wart? Stópki w paputki ubierzesz, I smutki znikną? To żart? Tak! Zwykłe ciepłe paputki, Zrobione z włochatej wełny, Każdy z nich przyjemniutki, I miłej miękkości pełny. Bo gdy świat moknie paskudnie, I deszcz leci ptakom na dzióbki, Gdy szaro jest nawet w południe, Paputki ogrzeją Ci stópki. A gdy jest w stópki cieplutko, Gdy się je mocno ogrzeje, To robi się wesolutko, I wszystko w człowieku się śmieje. Tyle na temat paputków! Reszty ich zalet nie zliczę, Więc kończę już powolutku, Ten drobniuteńki wierszyczek. I robię pięć kroków cichutkich, Stając na palców czubki, Siadam, wkładam paputki, I grzeję szybciutko stópki.