Czas Raz marynarz w Szczecinie, Który na żonę czekał, Westchnął: Jak ten czas płynie… Płynie niczym rzeka. Pilot stojący obok, (On też był z miasta Szczecin), Rzekł: nie nabierzesz nikogo! Bo czas nie płynie, a leci. Marynarz nadstawił ucha, I głośno krzyknął: Co ty? Leci? Jak jakaś mucha, Albo komar czy motyl? Czas płynie. Jest jak statek… - Czas płynie? Drogi Panie! I pewnie na dodatek, Nurkuje w oceanie?! Wiedzą to nawet dzieci, W dalekim Kamerunie, Że czas bez przerwy leci! - Leci? A może frunie? A potem do dziupli zerka, Składa ze cztery jajka, Wysiaduje i ćwierka! Czas leci… Co za bajka! I tak chwila po chwili, Godzina po godzinie, Okropnie się kłócili: - Czas płynie! - Leci! - Płynie! A Czas gdzieś z boku stoi, Słuchając tych hałasów. I myśli: Drodzy moi, Na kłótnie szkoda czasu…