"..กุศลเกิดขึ้นได้โดยที่เราไม่ต้องไปตั้งท่าต้องทำไปตลอด #แค่เราไม่มีสิ่งที่เรียกว่าเป็นโลภะโทสะโมหะเกิดขึ้นมาก็เรียกว่ามีกุศลเกิดขึ้นมาโดยอัตโนมัติ ทีนี้ถ้าเราเข้าใจได้ถูก ก็จะเข้าใจว่าการเอาสติมาคอยจับอยู่ที่ปลายยอดตลอด มีความโกรธเกิดขึ้นมาคอยรู้ ๆ เรียกว่ามันก็ดูกันได้แค่ปลายยอด ทีนี้มา #จัดการกันที่ต้นเหตุดีกว่า .. ใช้ชีวิตอย่างไรไม่ให้อกุศลเกิด อันนี้สำคัญกว่ามากนะ เพราะว่าถ้าเราถอนรากถอนโคนมันได้ โดยการใช้ชีวิตให้ถูกแต่แรก ความโลภ ความโกรธ ความหลง เกิดิขึ้นมาแต่ละครั้งเนี่ย เราจะรู้ได้โดยอัตโนมัตินะ #เพราะว่าชีวิตของเรามันเป็นไปด้วยสิ่งที่เรียกว่าอยู่ในฟากของกุศลอยู่ตลอด ก็ปรับมุมมองนะมาพิจารณาก่อนว่า สิ่งที่เรียกว่า .. อกุศลมันเกิดมาได้เพราะว่ามีเหตุอยู่ ถ้าในอีกแง่มุมหนึ่งเนี่ยเอาสติไปคอยจับไปคอยดับเหตุอันนั้น เรียกว่า จับไปก็ไม่จบนะ ไม่จบเพราะว่ามันมีอยู่เรื่อยๆเหตุมันมีอยู่เรื่อยๆ ถ้าเราจะจัดการให้ถูกจุดเองเนี่ย เรียกว่า .. มาใช้ชีวิตให้ถูกกันดีกว่า .. ใช้ชีวิตอย่างไรให้ ความโลภ ความโกรธ ความหลง มันไม่เกิดขึ้นมา บางทีก็อาจจะไม่ได้รู้ว่าต้องมีสติมากขึ้นมาก็ได้ แต่ว่า .. ใช้ชีวิตไป โลภไม่เกิด โกรธไม่เกิด หลงไม่เกิด เรียกว่า "ใช้ชีวิตถูกต้อง ถูกต้องอยู่ในธรรม" ก็ต้องเข้าใจถูกนะ เราจะประยุกต์ได้หลายแง่มุมเลย #เราจะทำอะไรก็คอยดูว่าความโลภความโกรธความหลงมันเกิดขึ้นมาหรือเปล่า บางทีก็สงสัยว่า เอ๊ะ เมื่อกี้มันก็ไม่มีสติ แต่ไอ้ตอนไม่มีสติเนี่ย โลภ โกรธ หลง ไม่เกิดได้อีกแง่มุมหนึ่งนะ ทีนี้ก็จะเห็นได้ว่าการปฏิบัติธรรมเนี่ยไม่ได้จบแค่มาเดินจงกรมนั่งสมาธิ แต